شرح فقراتی از دعای افتتاح

این اثر، حاصل ده جلسۀ برجای مانده از فرمایشات حضرت علاّمه آیة اللَه العظمی حاج سید محمّد حسین حسینی طهرانی ـ قدّس اللَه سرّه ـ در شرح دعای شریف افتتاح است، که در شب‌های ماه مبارک رمضان در جمع رفقا و شاگردان سلوکی خویش، به شرح و تبیین اسرار و نکات عرفانی و توحیدی این دعای عالیة‌المضامین پرداخته بودند.

این کتاب حاصل بیانات گهربار حضرت علاّمه طهرانی ـ رضوان اللَه علیه ـ پیرامون تفسیر عرفانی، اخلاقی آیۀ مبارکۀ نور (اللَه نور السماوات و الارض) در مسجد قائم طهران می‌باشد، که صوت آن پس از ویرایش و تصحیح به همراه مقدمه‌ای نفیس از فرزند بزرگوارشان حضرت آیة اللَه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی ـ حفظه اللَه ـ به زیور طبع آراسته گردیده است. این اثر مشتمل بر ده مجلس است که در آن به بررسی مکتب ها و نگرش های مختلف کلامی درباره اسماء و صفات و رؤیت و لقای حضرت حق می پردازد.
  • امروزه در جامعه شیعه «اربعین» ویژگی شعارگونه خود را از دست داده است

     

  • متأسّفانه امروزه مسأله اربعین از دائره شعار تشیع و ویژگی‌های او پا فراتر نهاده، و به سایر افراد از هر طبقه و هر مرتبه سرایت نموده است، و به عنوان یک سنّت و روش تخلّف ناپذیر و عادت حتمیه در بین شیعه در آمده؛ چیزی که حتّی در بین سایر افراد از ملل اسلام وجود ندارد. و خصوصیت این موضوع و انتسابش به حضرت سید الشّهداء علیه السّلام طبعاً از میان رفته است. و این موضوعی است که قطعاً مخالف با مبانی مکتب تشیع و اصول معتقده مذهب و رِضای اهل بیت علیهم السّلام است.
  • امتیاز شیعه در پیروی و اطاعت و انقیاد بی‌چون و چرا از امام معصوم است؛ نه چون سایر فِرق اسلامی که با کنار نهادن یکی از دو رکن اساسی ثقلین یعنی عترت رسول خدا، و گرایش به افراد و اشخاص دیگر، طبعاً مسیر و ممشای خود را از شاهراه سعادت و فلاح به بوادی ضلالت و غوایت و مهالک موبقه منحرف نمودند، و با دخالت دادن قیاسات و استحسانات و سلیقه‌های شخصی بکلّی مسیر دین و حیات خود را بر توهّمات و تخیلات و خرافات بنا نهادند، و زمام امور دین و دنیای خود را به دست جهّال و معاندینی چون أبوحنیفه و غیره بسپردند، و خسران دنیا و آخرت را برای خود اختیار و انتخاب نمودند.
  • بنابراین رمز فلاح و رستگاری شیعه در متابعت او از سنن و دستورات ائمّه خود می‌باشد و بس! و او هرگز حقّ ندارد در دستورات و مبانی القاء شده از طرف زعمای معصومین علیهم‌ السّلام دخل و تصرّفی بنماید و از حدود تعیین شده در قضایا و موضوعات عبادی و اجتماعی قدمی فراتر بگذارد؛ که اگر بگذارد به همان خسارت و مهلکه دچار خواهد گشت که سایرین در آن مهالک گرفتار آمدند.
  • شیعه نباید خودسرانه عمل کند و از پیش خود حکمی را کم و زیاد کند؛ و تمام چشم و گوش و حواسّش باید متوجّه مرام و مبانی ائمّه خود باشد و به تلقینات و القاءات عوام توجّه نکند، و برای
    1. إقبال الأعمال، ج ٣، ص ١٠٠؛ عوالی اللئالی، ج ٤‌، ص ٣٧، در پاورقی از «مصباح المتهجّد» جزء ثالث، ص ٧٣٠(فی فضیلة زیارة الأربعین)؛ و نظیر این روایت از امام صادق علیه السّلام نیز نقل شده است

اختصاص «أربعين» به سيّد الشّهداء عليه السّلام

3

  • خوش‌آمدن عوام از اصول موضوعه خود دست بر ندارد، و رضای خدا و امام زمان أرواحنا فداه را بر مصالح دنیوی و هیاهوهای عالم اعتبار و توهّم و شایعات و رضایت عدّه‌ای نادان و بی‌خبر از مبانی تشیع ترجیح دهد.
  • امروزه مسأله اربعین حضرت سید الشّهداء علیه السّلام دیگر آن امتیاز و ویژگی و حیثیت شعارگونه خود را از دست داده است، و در میان مردم بصورت یک امر عادی مانند سایر اربعینیاتی که برای سایر اموات گرفته می‌شود در آمده است، و در میان سایر ملل نیز دیگر آن توجّه و عطف نظر را ندارد.
  • جالب توجّه اینکه: بنا بر نقل برخی از آثار، اهل بیت رسول خدا صلّی اللَه علیه و آله و سلّم پس از ورود به مدینه بیش از سه روز اقامه عزای سید الشّهداء را ننمودند، و به سنّت مرسومه و متداوله از زمان رسول خدا اکتفاء نمودند. این مطلب در کتاب «أخبار الزینبیات» یحیی عبیدلی،‌ متوفّی در سنه ٢٧٧ هجری مذکور است. ناگفته نماند که مؤلّف این کتاب از سادات حسینی، و با چهار واسطه نسب به امام سجّاد علیه السّلام می‌رساند؛ و بزرگان همچون علاّمه حاج شیخ آغا بزرگ طهرانی او را به جلالت قدر و منزلت در کتب خویش ستوده‌اند.
  • ایشان می‌نویسد: «اهل بیت پس از ورود به مدینه سه روز و سه شب اقامه عزاء نمودند و زنهای بنی‌هاشم و سایر اصناف مردم در این عزاء شرکت نمودند.»1

دیدگاهتان را بنویسید