-
نظر عرفا نسبت به دو ماه محرم و صفر
-
در ایّام محرم و صفر دأب و دِیدَن عرفای الهی و عرفاءباللَه و اولیاءالهی به‌طور کلی، نه بر بزرگداشت این مسئلۀ محرم و صفر و نه بر إحیای شعائر بوده، بلکه نظر عرفاء الهی بر مسئلۀ سیدالشهدا نظرِ غنیمت بود؛ یعنی همان‌طوری‌که در ماه رجب و ماه رمضان خدا سفره‌ای گسترده و دعوت کرده است.
-
اصلاً این قضیّۀ سیدالشهدا مسئله‌ای بود که افراد باید بیایند و بقاپند و توشۀ خودشان را بگیرند و آن تحول و دگرگونی که در اوقات عادی برای انسان پیدا نمی‌شود، در این زمان آن را انجام بدهند.
-
خیلی عجیب است! این قضیّۀ سیدالشهدا مسئلۀ عادی نیست و انسان نباید به عنوان یک کار روزمره و عادت و مثلاً إحیای شعائر به آن نگاه کند، بلکه انسان آن مقداری که می‌تواند و هرچقدر فکرش می‌رسد و هرچقدر از نظر باطنی می‌تواند در این مسئله مایه بگذارد، باید خودش را در این قضیّۀ عاشورا بیندازد و باید خودش را در این مسئله قرار بدهد.
-
به عنوان اینکه «در روضۀ سیدالشهدا شرکت کنم و ثواب ببرم» نرود! ثواب به ما می‌دهند، ولی کم می‌دهند. و به این عنوان که بالأخره این شعائر به این منوال حفظ بشود نرویم! خوب است، ولی این برای عوام است، به این عنوان که در این مجلس امام حسین حال آدم عوض می‌شود و حال‌وهوا فرق می‌کند نرویم؛ نه! بلکه به این عنوان برویم که ما در این مجلس می‌خواهیم خودمان را در کنار سیدالشهدا قرار بدهیم، اصلاً ما می‌خواهیم جزء آن افرادی بشویم که آن شب، شب عاشورا زیر خیمه ماندند. با این نیت برویم، نه با نیت اینکه مجلسی بپا کردیم، نه با این نیت که ثواب ببریم، نه با این نیت که إحیای شعائر بشود.
| مقاله اهداف برگزاری مجالس عزای سیدالشهدا علیه السّلام |